به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد نماز جمعه قادرآباد، در
اول اسـفـنـد 1364، نـمـایـنـده امـام (ره ) در سـپـاه پـاسـداران ، حـجـه
الاسـلام و المـسـلمـیـن شـیـخ فـضـل الله محلاتى به همراه هشت تن از
نمایندگان مجلس به نامهاى حجج اسلام ابوالقاسم رزاقى ، سید نور الدین
رحیمى ، غلامرضا سلطانى ، مهدى یعقوبى و ابوالقاسم موسوى دامغانى و آقایان
محمد کلاته اى ، على معرفى زاده و سید حسن شاه چراغى و چند تن از قضات و
مسئولین دیگر، عـازم جـبـهـه هـاى جـنـگ بـودنـد کـه هـواپـیـمـاى حـامـل
آنـهـا مـورد حـمـله دو فـرونـد جـنـگـنـده عـراقـى قـرار گـرفـت و در 25
کـیـلومـتـرى شمال اهواز سقوط کرد و کلیه سرنشینان آن که نزدیک به 50 تن
بودند، به شهادت رسیدند.
جـهـت ارج نـهـان بـه فـداکـاریـهـاى روحـانـیـون در طول دوران مبارزه در
طول هشت سال دفاع ، این روز به نام روز "روحانیت و دفاع مقدس " نامگذارى
گردید.
بـى شـک نـقـش روحـانـیـون پـیـرو خـط ولایـت در طـول هـشـت سـال دفـاع ،
بـر هـیـچ کـس پـوشـیـده نـیـسـت . گـواه ایـن مـدعـا خـیـل شـهـداى آنان
است که در مقایسه با دیگر اقشار از بیشترین تعداد برخوردار است و نام
روحانیون شهید همچون شاه آبادى ، محلاتى ، شیرازى ، مـیـثـمـى ، زمـانى ،
رزاقى و...، بر تارک شهداى هشت سال دفاع مقدس ، گواهى بر رزم بى امان
روحانیت معظم و رسیدن به لقاء الله و خونین شدن چهره مطهر و نورانى آنان
است .
با نگرش به تاریخ یکصد ساله معاصر و رشد و نفوذ استعمار در کشورهاى اسلامى ،
مبارزات بى وقفه علما و روحانیون علیه استکبار و شیاطینى که اساس اسلام را
نشانه گرفته اند. آشکارتر مى شود. مجاهدات و قیام علماى بزرگى همچون
میرزاى شیرازى ، سید ابوالحسن اصفهانى ، آخوند خـراسـانـى ، مـیـرزا
مـحـمـد تـقـى شـیـرازى ، شـهـیـد شیخ فضل الله نورى ، شهید سید حسن مدرس ،
مصطفى و ابوالقاسم کاشانى ، سید محمد تقى خـوانـسـارى ، امـام (ره ) و
یـاران بـا وقـاى او، هـمچون شهیدان مطهرى ، مفتح ، بهشتى ، باهنر، و شهداى
محراب قاضى طباطبایى ، مدنى ، صدوقى ، دستغیب و اشرفى اصفهانى روشنگر خط
اصیل روحانیت در حفظ اسلام راستین و مکتب الهى و آیین محمدى (صلى الله علیه
و آله و سلم ) مى باشد.
امـام (ره ) در پـیـامـى تـاریـخ که خطاب به مراجع تقلید و روحانیون
فرمودند، به تاریخ مبارزات روحانیت اشاره کردند. در قسمتى از این پیام آمده
است :
صلوات و سلام خدا و رسول خدا بر ارواح طیبه شهیدان ، خصوصا شهداى عزیز حوزه
ها و روحانیت . درود بر حاملان امانت وحى و رسالت ، پاسداران شـهـیـدى کـه
ارکـان عـظـمـت و افـتـخـار انـقـلاب اسـلامـى را بـر دوش تـعـهـد سـرخ و
خـونـیـن خـویـش حمل نموده اند. سلام بر حماسه سازان همیشه جاوید روحانیت
که رساله علمیه و عملیه خود را به دم شهادت و مرکب خون نوشته اند و بر منبر
هدایت و وعظ و خطابه ناس از شمع حیاتشان گوهر شب چراغ ساخته اند. افتخار و
آفرین بر شهداى حوزه و روحانیت که در هنگامه نبرد رشته تعلقات درس و بـحـث
و مـدرسه را بریدند و عقال تمنیات دنیا را از پاى حقیقت علم بر گرفتند و
سبکبالان به میهمانى عرشیان رفتند و در مجمع ملکوتیان ، شعر حضور سروده
اند.
سـلام بـر آنـان کـه تـا کشف حقیقت تفقه به پیش تاختند و براى قوم و ملت
خود منذران صادقى شدند که بند بند حدیث صداقتشان را قطرات خون و قطعات پاره
پاره پیکرشان گواهى کرده است و حقا از روحانیت راستین اسلام و تشیع جز این
انتظارى نمى رود که در دعوت به حق و راه خونین مبارزه مردم خود، اولین
قربانیها را بدهد مهر ختام دفترش شهادت باشد. در خلسه حضورشان آرزویى جز
شهادت ندیده اند و آنان از عطایاى حضرت حق در میهمانى خلوص و تقرب جز عطیه
شهادت نخواسته اند...
از مـجـاهـدات عـلمـى و فرهنگى آنان که به حق از جهاتى افضل از دماء شهیدان
است که بگذریم ، آنان در هر عصرى از اعصار براى دفاع از مقدسات دینى و
میهنى خود مرارتها و تلخى هایى متحمل شده اند و همراه با تحمل اسارتها و
تبعیدها، زندانها و اذیت و آزارها و زخم زبانها، شهداى گرانقدرى را بـه
پـیشگاه مقدس حق تقدیم نموده اند. شهداى روحانیت منحصر به شهداى مبارزه و
جنگ در ایران نیستند، یقینا رقم شهداى گمنام حوزه ها و روحانیت که در مسیر
نشر معارف و احکام الهى به دست مزدوران و نامردمان ، غریبانه جان باخته ند،
زیاد است .
در هـر نـهـضـت و انـقـلاب الهى و مردمى ، علماى اسلام اولین کسانى بوده
اند که بر تارک جبین شان خون و شهادت نقش بسته است . کدام انقلاب مردم
اسـلامـى را سـراغ کنیم که در آن حوزه و روحانیت پیش کسوت شهادت نبوده اند و
بربالاى دار نرفته اند و اجساد مطهرشان بر سنگفرش هاى حوادث خـونـیـن به
شهادت نایستاده است ؟ در 15 خرداد و در حوادث قبل و بعد از پیروزى ، شهداى
اولین ، از کدام قشر بوده اند؟ خدا را سپاس مى گذاریم که از دیوارهاى
فیضیه گرفته تا سلولهاى مخوف و انفرادى رژیم شاه و از کوجه و خیابان تا
مسجد و محراب امامت جمعه و جماعات و از دفاتر کار و مـحـل خـدمـت تـا خطوط
مقدم جبهه ها و میادین مین ، خون پاک شهداى حوزه و روحانیت افق فقاهت را
گلگون کرده است و در پایان افتخارآمیز جنگ تحمیلى نیز رقم شهدا و جانبازان و
مفقودین حوزه ها نسبت به قشرهاى دیگر زیادتر است . بیش از دو هزار و پانصد
نفر از طلاب علوم دینیه در سراسر ایران در جنگ شهید شده اند و این رقم
نشان مى دهد که روحانیت براى دفاع از اسلام و کشور اسلامى ایران تا چه حد
مهیا بوده است ...
زندگینامه شهید محلاتى
شـهـیـد در سـال 1309 شـمـسـى ، در خـانـواده اى
مـتـدیـن و مـذهـبـى در شهرستان ، محلات متولد شد و دروس مقدماتى را در
همان شهر فراگرفت و در سال 1324، وارد حوزه علمیه قم شد.
آشنایى و سکونت او در بیت مرحوم آیه الله العظمى حاج سید محمد تقى خوانسارى
- که از عراق به ایران تبعید شده بود - موجب شد تا از همان ایام با مسائل
سیاسى آشنا گردد. شهید محلاتى دروس حوزوى را در محضر استادان و آیات همچون
بروجردى (ره )، امام خمینى (ره ) و علامه طباطبایى (ره ) فرا گرفت . مدتى
نیز در نزد شهید صدوقى تلمذ کرده بود.
سوابق مبارزاتى
فـعـالیـتـهـاى سـیاسى شهید از سال 1326، به دنبال
آشنایى با فدائیان اسلام و مرحوم آیه الله کاشانى ، آغاز گردید. وى در این
باره چنین مى گوید:
((در هـمان سالهاى اول در منزل آیه الله سید محمد تقى خوانسارى با فدائیان
اسلام ارتباط پیدا کردم . فدائیان اسلام از جمله مرحوم نواب صفوى و مریدان
ایشان به منزل آقاى خوانسارى مى آمدند و در آنجا ضمن آشنایى با ایشان شروع
به همکارى با آنان کردم .))
وى در انـتـخـاب دوره هـفـدهـم مـجـلس شوراى ملى ، از طرف فدائیان اسلام و
آیه الله کاشانى ماءمور شد تا به آذربایجان سفر کند و مردم را ترغیب نماید
که به نماینده هاى فدائیان اسلام راءى دهند. بعد از کودتاى ننگین 28 مرداد ،
به خاطر سخنرانى بسیار تند علیه کنسر سیوم نفت و کودتاى شـاه دسـتـگـیر و
به مشهد تبعید گردید. بعد از آغاز نهضت امام (ره ) در سال 1341، فعالیتهاى
شهید محلاتى شدیدتر شد. مقام معظم رهبرى در این باره مى فرمایند:
شـهـیـد مـحـلاتـى از قـبـل هـم بـا امـام آشـنـایـى داشـتـنـد و از
شـاگـردان امـام بـودنـد، مـا در مـاجـراهـاى سال 41 و 42 که امام مرکز
مبارزه بود و خانه امام کانون رفت و آمدها و الهام دهنده مبارزات مردم بود،
مرحوم محلاتى را دیدیم و با ایشان آشنا شدیم .
مـبـارزات شـهـیـد تـا پـیـروزى انـقـلاب ادامـه و بـارهـا بـه زنـدان
افـتـاد. در آسـتـانـه پـیـروزى از اعـضـاى فعال کمیته استقبال امام بود و
بعد از پیروزى ، در کمیته مرکزى به عنوان نماینده امام فعالیت داشتند و در
اولین انتخابات مجلس به عنوان نماینده مـردم مـحـلات و دلیـجـان انـتـخـاب
شدند. در اوایل حضور در مجلس ، طى حکمى از سوى امام (ره ) به عنوان نماینده
معظم له در سپاه پاسداران منصوب گردید.
شـهـیـد در دوران دفـاع مـقـدس نـیز نقش ارزنده اى داشت و در شبهاى عملیات
در سنگر فرماندهى حضور و با سخنان حکیمانه خویش تردید و ابهام را تـبدیل به
قاطعیت ، ایمان و اعتقاد مى کرد. علاقه و عشق وافرى به امام (ره ) داشت و
در این مسیر بارها از تشخیص و منفعت و مصلحت خویش صرف نظر کـرد و بـنـا به
فرموده مقام معظم رهبرى حتى حاضر بود در این مسیر از آبروى خویش بگذرد. او
آنقدر به رهبر کبیر انقلاب اسلامى علاقه داشت که خانه اى در قم روبروى منزل
امام در محله یخچال قاضى فراهم کرد تا قرابت روحى را به قرب مکانى تقویت
کند.
شهید در وصیت نامه اش علاقه خود را نسبت به امام (ره ) اینگونه ابراز مى کند:
((از مـعـظـم له امـام (ره ) بـخـواهـیـد بـراى آمـرزش مـن دعـاى مـخـصـوص
نـمـایـد. مـن در ایـن عـالم بـه او عـشـق مـى ورزیـدم و امـر او را امـر
خـدا و رسـول (صـلى الله علیه و آله وسلم ) مى دانستم . امید است ایشان هم
بعد از این عالم و در پیشگاه خداوند شفاعت کند تا ان شاء الله در آن در
بقاء در کنار ایشان باشم .))
شهید محلاتى از دیدگاه مقام معظم رهبرى
یـکـى خـصـوصـیـت در مـرحـوم آقاى محلاتى است که آن
خصوصیت براى عناصر انقلابى خیلى مهم است و آن خصلت سازش ناپذیرى و مبارزه
گرى و غیرت دینى و آمادگى براى فداکارى و تلاش است . همه کس حاضر نیست
راحتى و زندگى آرام خودش را به خاطر هدفها و آمانهایى که باید براى آنـها
مبارزه کرد، تهدید کند. ایشان از جمله افرادى بود که براحتى زندگى را،
آسایش را، در آمد را، عنوان را که یان آخرى به نظر من از همه مهمتر است ،
نثار مبارزه مى کرد و حتى حاضر بود یک جایى از آبروى خودش مایه بگذارد، از
حیثیت و عنوان خودش مایه بگذارد.
و در جاى دیگرى مى فرمایند:
... از خـصـوصـیـات دیگر شهید محلاتى ، عشق و ارادت وافر به امام بود. به
قدرى به امام علاقه و اعتماد به نظرات امام داشت که هر موقع امام یک چیزى
را بیان مى کردند، مثل یک امر تعبدى ، برایش لازم الاجرا بود، چه روزى که
امام حکم داده بودند که باید این کار بشود و چه آن روزى که حکم نـداده
بـودنـد، ایـشـان یـم فـهـمـیـدنـد کـه تـمـایـل امـام بـه ایـن اسـت .
...اعـتـمـاد و ارادت ایـشـان بـه امـام بـه نـظـر مـن یـکـى از عوامل
خستیگ ناپذیر ایشان بود...
